Σήμερα χρειάστηκε να πάρω 2-3 ταξί.
Σταματώντας ένα ταξί μετά από πολύ ώρα, ο ταξιτζής κάπνιζε. Του λέω και εγώ λοιπόν ευγενικά εάν θα μπορούσε να το σβήσει γιατί είμαι κρυωμένος. Μου απαντάει με θρασύτατο τρόπο,
«Τίποτε άλλο;».
Εγώ του λέω, εμφανώς θυμωμένος, «καλά, δεν φτάνουν όλα τα αλλά, έχουμε και θρασύτητα. Σταμάτα εδώ».
Δεν είχε κάνει 10 μέτρα, σταμάτησε, βγήκα και σε 1 λεπτό είχα βρει άλλο ταξί. Ο άνθρωπος κάπνιζε μεν, ωστόσο, προς μεγάλη έκπληξή μου, δεν χρειάστηκε να πω τίποτε καθώς τον ακούω να λέει:
«Ενοχλεί το τσιγάρο;»
«Ναι», απαντάω, «αν θα είχατε την καλοσύνη να το σβήσετε».
Και ο άνθρωπος, ευγενέστατος, το έσβησε.
Όπως βλέπετε έχουμε δύο διαφορετικούς τύπους καπνιστών, ή μάλλον να πω ανθρώπων.
Στην πρώτη κατηγορία, όπου δεν υπάρχει φιλότιμο, ούτε σεβασμός, αντιθέτως θρασύτητα, κανείς πρέπει να δείχνει μηδενική ανοχή. Αλλιώς δεν θα πάρουν το μήνυμα. Το ίδιο βέβαια ισχύει και στις προσωπικές σχέσεις του καθενός. Σε όσους υπάρχει έλλειψη σεβασμού και αντί αυτού υπάρχει θράσος θα πρέπει να δείχνουμε την πόρτα αμέσως μόλις εκδηλωθούν αυτές οι συμπεριφορές και να μη γυρνάμε πίσω ούτε καν για να τους ρίξουμε δεύτερη ματιά. Διαφορετικά, εάν επιστρέφουμε σε τέτοιους ανθρώπους είναι σαν να δίνουμε το μήνυμα στον εγκέφαλό μας ότι δεν μας αξίζει κάτι καλύτερο.
