Γειά και χαρά σε όλους, και καλή χρονιά!
Παρ'όλο που έμαθα γι'αυτό το forum με ένα μήνυμα που κανονικά θα χαρακτηριζόταν spam, χάρηκα τόσο για την ύπαρξή του που... παραβλέπω την ανορθόδοξη οδό!
Δεν έχω καπνίσει ποτέ μου. Ή μάλλον, μία φορά, όταν ήμουν 7 ετών, και η κοπέλλα που με πρόσεχε κάπνιζε, είδε την περιέργειά μου και μου πρότεινε να μου δώσει να δοκιμάσω μιά ρουφηξιά. Έ, αυτό ήταν! (Δεν λέω πως συμβουλεύω την αποτρεπτική μέθοδο για κάθε παιδί, απλά για μένα έτσι λειτούργησε). Η μυρωδιά και η γεύση μου προξενεί αηδία. Σ'αυτόν που χαρακτήρησε "ξενέρωτα" τα πάρτυ μη καπνιστών απαντώ πως για μένα ο πιό ελκυστικός άντρας του κόσμου γίνεται αποκρουστικός έτσι και δοκιμάσω στο στόμα του τη γεύση "τασάκι", και έτσι "ξενερώνω" τελείως.
Στο σπίτι μου είναι δεδομένο πως αν θέλουν να καπνίσουν πηγαίνουν στο μπαλκόνι. Το ξέρουν, και δεν γκρινιάζουν. Εάν κάνει πολύ κρύο (όπως αυτές τις μέρες) πάνε έξω από το σπίτι, στο διάδρομο του ορόφου.
Απ'την άλλη, εγώ δεν γκρινιάζω που στα δικά τους σπίτια καπνίζουν ελεύθερα. Ο καθένας κάνει κουμάντο στο χώρο του, όχι στο χώρο του άλλου.
Εμένα μ'αρέσει ο ανατολίτικος χορός, και δυστυχώς στα μαγαζιά όπου μπορώ να χορεύω, είναι πάντα πήχτρα ο καπνός. Το περασμένο Σάββατο είχα πάει σε ένα τέτοιο και την άλλη μέρα είχα πονοκέφαλο ώς το βράδυ, και βήχα για δυό μέρες. Είναι πολύ αστεία η διαδικασία όταν επιστρέφω: στριπ τιζ στο μπαλκόνι, για να κρεμαστούν όλα όσα φορούσα ή κρατούσα, να αεριστούν. Και, ό,τι ώρα και νά'ναι, όσο κουρασμένη και νά'μαι, απαραίτητα ντους και καμιά φορά λούσιμο (δεν είναι αστεία υπόθεση, έχω μαλλιά ώς τη μέση μου), γιατί δεν ανέχομαι τη μυρωδιά του καπνού στο κρεββάτι μου.
Δεν έχω αξιωθεί ακόμη να βρω έναν άντρα που να είναι αυθεντικός μη καπνιστής, όμως πρέπει αν πω οτι ώς τώρα όσοι ήταν μαζί μου έδειχναν "κατανόηση" και έκαναν ό,τι μπορούσαν (πλύσιμο δοντιών κτλ) για να μην με ενοχλούν. Βέβαια συχνά δεν αρκούσε, κι έτσι έπρεπε να δείχνω κι εγώ κατανόηση και να κρύβω την αηδία μου. Καμιά φορά αποφεύγοντας τα φιλιά, πράγμα που ήταν δοκιμασία.
Ειδικά ο άντρας που παντρεύτηκα, κάποια στιγμή κουράστηκε να κάνει προσπάθειες, και ξανάρχισε το κάπνισμα και μάλιστα με το παραπάνω, και δεν δίσταζε να καπνίσει αμέσως πριν απο το σεξ, παρ'όλο που επανειλημμένα του είχα ζητήσει να το αφήνει για μετά.
Αργότερα, όταν χωρίσαμε, μου είπε πως ξανάρχισε να καπνίζει από αντίδραση γιατί εγώ ήμουν "τόσο φανατική". (Αντίδραση; Αυτό συνήθως το ακούμε σε σχέση με τους εφήβους που πάνε κόντρα στη μαμά τους, όχι για ώριμους ενήλικους. Αλλά ποιός είπε πως όλοι οι άνδρες είναι ώριμοι ενήλικοι;)
Τι να κάνουμε, πρέπει να μάθουμε να συζούμε με τους άλλους, αποδεχόμενοι τα κουσούρια τους όπως αυτοί αποδέχονται τα δικά μας.
Παρ'όλα αυτά, αν μπορώ να δημιουργήσω μιά παρέα από μη καπνιστές, που να έχουμε βέβαια και άλλα κοινά εκτός από αυτό, θα ήταν υπέροχο!
