Ο Πρωθυπουργός, τρεις υπουργοί, ένας γενικός γραμματέας κι ο επικεφαλής της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων. Σύσκεψη στου Μαξίμου. Για την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου. Που θα συνδυαστεί με μεγάλη καμπάνια για την ενημέρωση των πολιτών. Χαιρετίσματα στις φασκομηλιές. Βγες εσύ να πεις και να πείσεις έναν 20χρονο, έναν 30χρονο, όταν θα βγει έξω για καφέ ή για ποτό να μην καπνίσει.

Σε μια χώρα που η φούντα τείνει να κατοχυρωθεί ως προστατευόμενο προϊόν. Επιβαλλόμενη και εκτιμητέα η προσπάθεια. Για εφαρμογή νόμου πρόκειται άλλωστε. Το αυτονόητο είναι το ζητούμενο. Αντε βρες το όμως. Αν το κάπνισμα ήταν το μοναδικό πρόβλημα στους χώρους εστίασης, μουσικές σκηνές, καφετέριες, το στοχεύεις, το εντοπίζεις, το πολεμάς. Εδώ μιλάμε για το απόλυτο χάος.

Ημιπαρανομία

Ένα δαιδαλώδες νομικό πλαίσιο, με αλληλοεμπλεκόμενους φορείς. Ο ορισμός τού «χάνει η μάνα το παιδί». Αποτέλεσμα η συντριπτική πλειονότητα των καταστημάτων να λειτουργεί σε καθεστώς ημιπαρανομίας. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σχέσεις εξάρτησης και συναλλαγής με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Εχουμε και λέμε εν συντομία. Φοροδιαφυγή. Ανασφάλιστη εργασία. Πιστοποιητικό και βιβλιάριο υγείας για όλους τους εργαζομένους. Καθαρές τουαλέτες με εξαερισμό. Συγκεκριμένες προδιαγραφές για τη λειτουργία της κουζίνας.

Η «καμινάδα» να διαθέτει φίλτρα, να βρίσκεται σε συγκεκριμένο ύψος ύστερα από έγκριση των ενοίκων της πολυκατοικίας. Πολεοδομικές παραβάσεις, επέκταση των χώρων με τζαμαρίες.

Παραβάσεις

Άδεια μουσικών οργάνων. Ορια στην ένταση των ηχείων, που δεν επιτρέπονται έξω από το μαγαζί, στην αυλή κ.λπ. Να πάμε στα πιο εξειδικευμένα. Τι μπορεί να σερβίρει ένα καφενείο για μεζέ στο ούζο; Αγγούρι, τυρί, ελιές, καμιά σαρδέλα.

Σύμφωνα με τη νομοθεσία, έχει τη δυνατότητα για γαύρο και χταπόδι βραστό. Μέχρι εκεί. Χταπόδι ψητό όχι. Για καλαμάρια, σουπιές, τίποτα κουτσομούρες, ούτε λόγος. Ούτε καν για γίγαντες. Σε ποιο μαγαζί θα μπει έλεγχος και δεν θα προλαβαίνει να καταγράφει παραβάσεις; Και δεν λέμε να λειτουργούν άτακτα, χωρίς κανόνες και προδιαγραφές. Ολος αυτός ο κυκεώνας φέρνει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Αφού εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να είσαι νόμιμος 100%, ξεκινάς στο βλέποντας και κάνοντας.

Συναλλαγή

Κι αν είσαι σε in περιοχή με μεγάλους τζίρους, αν έχεις τις κατάλληλες άκρες (ελπίζω να γίνομαι κατανοητός), ανοίγεις και χωρίς άδεια. Κι αν τύχει και πέσεις στην κέντα και σε γράψουνε, βρίσκεις την άκρη και καθαρίζεις. Υπάρχουν ειδικοί μηχανισμοί παροχής τέτοιου είδους υπηρεσιών. Στο τσιγάρο θα κολλήσεις; Αν είσαι παράνομος σε πέντε, θα κωλώσεις στο έκτο; Κι όλα αυτά δεν είναι τυχαία.

Εχουν τη σκοπιμότητά τους. Το νταραβέρι. Τη συναλλαγή. Αντε ο νόμος να εφαρμοσθεί σε κανένα καφενεδάκι της γειτονιάς. Οταν στα μεγάλα μαγαζιά που λέγαμε κυριαρχεί η προστασία, θα στάξει η ουρά του γαϊδάρου για το κάπνισμα; Σοβαροί να είμαστε; Στο Νο 1 café της Αθήνας, στην Πλατεία Κολωνακίου, τους πιάσανε να κλέβουνε το ρεύμα. Θα φοβηθούνε από τη σύσκεψη στου Μαξίμου;