Καπνός και άσυλο: Δύο ψευδονταηλίκια

Η Βουλή των Ελλήνων τα τελευταία αυτά 24ωρα καταγράφει το πιο περίεργο παγκόσμιο ρεκόρ κοινωνικής οπισθοδρόμησης και βάρβαρου αναχρονισμού, με το να εισαγάγει με καθυστέρηση δεκαετιών προς συζήτηση:

α) την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους

β) την κατάργηση της μετατροπής του ακαδημαϊκού ασύλου σε καταφύγιο τρομοκρατών και κακοποιών του κοινού ποινικού νόμου.

Διαφωνώ ριζικά με τον ανόητο και κλαυθμηρό χαρακτηρισμό αυτού του διπλού αναχρονισμού, σε σκληρή «μονομαχία» ή «διασταύρωση των ξιφών» ανάμεσα στους «μονομάχους» της κυβέρνησης και κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και αυτό για τον απλούστατο λόγο, ότι η δική μας χώρα, των περίεργων θαυμάτων, πιάνει πάτο, στον κατάλογο όλων των χωρών, που από δεκαετίες έχουν καταργήσει τη μαστούρα του καπνού με εντυπωσιακά αποτελέσματα μείωσης αυτού του κακού, που ορθότατα η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας το εντάσσει στις βιοχημικές εξαρτήσεις των παραισθησιογόνων και των ναρκωτικών.

Στην ίδια αυτή χώρα μας, των υποτιμητικών και αποτρόπαιων εξαιρέσεων, η αξιωματική αντιπολίτευση, με εμπροσθοφυλακή γραφικούς και ανάξιους προς διασταύρωση ξιφών, εκπροσώπους της, άρχισε ν’ ακονίζει όχι ξίφη αλλά χατζάρες για να προασπίσει το καπνιστικό ντουμάνι, που μας ξαναγυρίζει στην εποχή του τραγικού ρεμπέτη Ανέστη Δελιά και των κερχανάδων (πορνείων) της Δραπετσώνας…

Η εθνική μαστούρα

Τιμητική εξαίρεση στο χώρο των προσωπικοτήτων, που με τεκμηριωμένη επιμονή πρωτοστατεί στον αγώνα για την κατάργηση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους, είναι ο διεθνούς κύρους καθηγητής Παναγιώτης Μπεχράκης, υπό την τριπλή επιστημονική ιδιότητα του πνευμονολόγου, του εντατικολόγου και του παθολόγου.

Υπενθυμίζουμε, ότι ο ίδιος ζήτησε από τον πρόεδρο της Βουλής Κ. Τασούλα, την παραδειγματική τιμωρία της «παρέας» βουλευτών, που σε ένδειξη περιφρόνησης της αντικαπνιστικής εκστρατείας, έβαλαν σταχτοδοχείο σε τραπέζι του καφενείου της Βουλής και άρχισαν να καπνίζουν ρεζιλεύοντας έτσι διεθνώς το θεσμό της Εθνικής Αντιπροσωπείας.

Όμως, ανεξάρτητα από την πολιτική του προεδρείου της Βουλής, για ίσες αποστάσεις μεταξύ Συμπολίτευσης-Αντιπολίτευσης, αξίζει να σημειώσουμε, ότι μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού, που κατά τον καθηγητή Μπεχράκη αντιπροσωπεύει το 30% του πληθυσμού μας, έχει επιδείξει αξιοθαύμαστη διαγωγή στην κατάργηση της καπνιστικής μάστιγας στους δημόσιους χώρους.

Το επίτευγμα αυτό ανοίγει το δρόμο για την πλήρη κατάρρευση και των τελευταίων προμαχώνων της καπνιστικής μαστούρας.

Σηκωτοί στα πεζοδρόμια

Εκτός εάν κάποιοι εκπρόσωποι της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την ιδιότητα του ευρωβουλευτή θελήσουν να επιβάλουν τον καπνιστικό τσαμπουκά στα πολυτελή κυλικεία του Ευρωκοινοβουλίου, αγνοώντας ή μάλλον περιφρονώντας την ευταξία του συγκεκριμένου χώρου.

Δεν θα το τολμήσουν όμως, από δικαιολογημένη θρασυδειλία, διότι οι videurs, δηλαδή οι εκκενωτές θα τους κάνουν με κεφαλοκλειδώματα σηκωτούς και θα τους αδειάσουν στα πεζοδρόμια του Ευρωκοινοβουλίου…

Συμπέρασμα: Εφόσον είναι δεδομένη η πλειοψηφούσα αντίληψη για την αποκατάσταση του ακαδημαϊκού ασύλου με την εκκένωση των ΑΕΙ από την εξωπανεπιστημιακή αλητεία και τον εγκληματικό περιθωριακό υπόκοσμο, κρίνεται περιττή κάθε διαπραγμάτευση με τον διαφωνούντα ΣΥΡΙΖΑ.

Η ίδια αμετακίνητη θέση της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου επιβάλλεται να πρυτανεύσει και στο πρόβλημα του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους. Ειδικότερα δε στην περίπτωση αυτή τα ΜΜΕ θα έπρεπε μετά φειδούς να προβάλουν τους διαφωνούντες ιδιοκτήτες χώρων νυκτερινής εστίασης, που έχουν καταντήσει πολυτελείς, σύγχρονοι τεκέδες. Αυτοί οι κύριοι ας παύσουν να αιτιώνται λόγους προστασίας της εθνικής οικονομίας με την προστασία της μαστούρας.

Ας τελειώνουν κάποτε αυτά τα κακόγουστα και εμετικά αστεία. Και ας το κατανοήσουμε όλοι: Όσοι είναι αμετανόητοι εξαρτημένοι από τη νικοτίνη, ας καπνίζουν σε δικά τους στέκια, αλλά όχι σε δημόσιους χώρους, που τους έχουν καταντήσει σε θαλάμους τοξικών καυσαερίων…

Καπνός και άσυλο: Δύο ψευδονταηλίκια…