Όλο το κόβει κι όλο «καπνίζει»

Οι εξαγγελίες της τελευταίας διετίας για αυστηρά μέτρα εναντίον του καπνίσματος, που όμως δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί…


Γίνεται να «σπεύδεις βραδέως», να παρατείνεις επί της ουσίας έως και το
2012 την μη εφαρμογή διατάξεων που έπρεπε να εφαρμόζονται από το 2002
και ταυτόχρονα να εμφανίζεσαι ως… σκληρός πολέμιος του καπνίσματος;

Κι όμως, είναι η συνταγή του υπουργού Υγείας Δ. Αβραμόπουλου, τη στιγμή
που όλες οι ευρωπαϊκές χώρες εφαρμόζουν ήδη δραστικά μέτρα. Μερικά από
αυτά θα ανακοινωθούν εντός της εβδομάδας «τυλιγμένα» σ’ ένα πέπλο
καπνού που θα καλύπτει την πολύχρονη καθυστέρηση.

— Από τον Μάιο του 2006, διακηρύττει ο υπουργός Υγείας, προετοιμάζεται
με «ταχείς ρυθμούς» νομοθετικό πλαίσιο για την απαγόρευση πώλησης
προϊόντων καπνού στους ανήλικους. Βρισκόμαστε στο Μάιο του 2008,
νομοσχέδιο δεν έχει κατατεθεί ακόμα στη Βουλή (πρόκειται να γίνει την
Τρίτη), αλλά κάθε τόσο ο Δ. Αβραμόπουλος προβαίνει σε ανακοινώσεις. Η
πιο πρόσφατη απ’ αυτές ήταν στις 7 Απριλίου 2008, με αφορμή την
Παγκόσμια Ημέρα Υγείας.

— Στην πραγματικότητα, ο Δ. Αβραμόπουλος αναβάλλει την εφαρμογή των
παλαιών διατάξεων για μετά το 2010, «αγοράζοντας πολιτικό χρόνο» για να
μην συγκρουστεί με τα συμφέροντα που αντιδρούν στην εφαρμογή, και στη
χώρα μας, του πλαισίου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που υπογράφτηκε
το 2003, της αντίστοιχης κοινοτικής οδηγίας αλλά και της υγειονομικής
διάταξης του 2002.

Συμφέροντα βιομηχάνων

«Οταν αρχίσαμε να εφαρμόζουμε τα μέτρα κατά του καπνίσματος, στην αρχή
πιλοτικά, ενόψει του 2004 και με προοπτική να τα καθιερώσουμε»,
παραδέχεται ο τότε υφυπουργός Υγείας Ε. Νασιώκας, «συναντήσαμε μεγάλη
αντίδραση από τους βιομηχάνους, οι οποίοι έβαζαν μπροστά τους
παραγωγούς».

— Στον αντίποδα των επιχειρηματικών πιέσεων, υπάρχει και η πίεση από την Ε.Ε.

Είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο του συντάκτη της έρευνας της Ελβετικής
Επιτροπής κατά του Καρκίνου, με τίτλο «Πρόοδος στον έλεγχο του καπνού
σε 30 ευρωπαϊκές χώρες, 2005-2007», όπου διαπιστώνεται ότι η Ελλάδα
υποχωρεί κατά 8 θέσεις, καταλαμβάνοντας την προτελευταία. «Είναι σαφές
ότι η πολιτική ελέγχου των προϊόντων καπνού στην Ελλάδα δεν
περιλαμβάνεται στην πολιτική ημερήσια διάταξη», σημειώνει.

— Το Πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας υπογράφτηκε τον Ιούνιο του
2003 στη Γενεύη από τον τότε υπουργό Υγείας Κ. Στεφανή εκ μέρους της
Ευρωπαϊκής Ενωσης (η Ελλάδα προήδρευε) και ενσωματώθηκε στο ελληνικό
δίκαιο επί Ν.Δ., χωρίς όμως να εφαρμοστεί.

— Ενα χρόνο πριν, επί υπουργίας του αρειμάνιου καπνιστή Αλ.
Παπαδόπουλου, εκδίδεται υγειονομική διάταξη, η οποία απαγορεύει το
κάπνισμα σε δημόσιους χώρους, μονάδες υγείας, μεταφορικά μέσα,
αεροδρόμια, ενώ στις 31-3-03 θεσπίζεται η απαγόρευση και στους
ιδιωτικούς χώρους εργασίας.

Στη συμφωνία που υπογράφεται μεταξύ του υφυπουργού Υγείας, του προέδρου
του ΣΕΒ Οδ. Κυριακόπουλου και του αναπληρωτή γ.γ. ΓΣΕΕ Δ. Πολίτη,
ορίζεται ως ημερομηνία εφαρμογής η 1η Οκτωβρίου 2003 για τους χώρους
αναμονής, υποδοχής συναλλαγής, προσέλευσης του κοινού, αίθουσες
συνεδριάσεων, συνελεύσεων, αμφιθέατρα κ.λπ. και η 1η Μαρτίου 2004 για
τους υπόλοιπους χώρους.

Τα μέτρα αυτά, με εξαίρεση τα νοσοκομεία, τα μέσα μαζικής μεταφοράς και
κάποια κτίρια, είτε δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, είτε χαλάρωσαν, ενώ η ιδέα
της διαμόρφωσης ειδικών χώρων στα εστιατόρια για τους καπνιστές
καταργήθηκε στην πράξη.

— Η κυβέρνηση της Ν.Δ. απέφυγε να ασχοληθεί με την εφαρμογή των μέτρων
και καταφεύγει τώρα σε νέες ρυθμίσεις με ορίζοντα τριετίας, εξαντλώντας
τα χρονικά όρια, ήτοι πενταετία από την ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής
οδηγίας στο εθνικό δίκαιο.

«Στοπ στα εστιατόρια»

Σύμφωνα με τον καθηγητή Κοινωνικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γ.
Τούντα, «όταν στην Ελλάδα πεθαίνουν κάθε χρόνο 20.000 άτομα εξαιτίας
του καπνίσματος, κάθε μέτρο για τον περιορισμό του είναι ασφαλώς
ευπρόσδεκτο. Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ρυθμίσεις, που έπρεπε να είχαν
εφαρμοστεί εδώ και καιρό. Οπως, απαγόρευση καπνίσματος για άτομα κάτω
των 18 ετών, στους δημόσιους χώρους, συνταγογράφηση αντικαπνιστικών
φαρμάκων και ανάπτυξη ιατρείων διακοπής καπνίσματος».

— Σημειώνει ωστόσο ο κ. Γ. Τούντας ότι ορισμένα από τα προτεινόμενα
μέτρα έπρεπε να είναι πιο αυστηρά, «όπως η υπαίθρια διαφήμιση μέσω
πινακίδων ενώ άλλα έπρεπε να εφαρμοστούν πιο άμεσα και όχι σταδιακά
εντός τριετίας, όπως η απαγόρευση σε δημόσιους χώρους και ειδικότερα σε
χώρους εστίασης».

ΝΤΟΡΑ ΝΤΑΪΛΙΑΝΑ
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ – 25/05/2008